حافظ»»

اگر آن ترک شیرازی بدست آرد دل ما را                        به خال هندویش بخشم سمرقند و بخارارا

صائب»»

اگر آن ترک شیرازی بدست آرد دل ما را                  به خال هندویش بخشم سر و دست و تن و پا را

هر آن کس  چیز  می بخشد ز مال  خویش  می بخشد   نه چون حافظ که می بخشد سمرقند و بخارا را

شهریار»»

اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را                       به خال هندویش بخشم تمام روح و اجزا را

هر آن کس چیز می بخشد مثال مرد می بخشد    نه چون صائب که می بخشد سر و دست و تن و پا را

سر و دست و تن و پا را به خاک گور می بخشند            نه بر آن ترک شیرازی که برده  جمله دلها را

دکتر سعیدی»»

اگر آن ترک شیرازی بدست آرد دل ما را                          به دست آورده او گنجی که ارزد کل دنیا را

چو دارد او دل ما را بهشت جاودان دارد                چه حاجت باشدش ملکی که حافظ بخشد آن  جا را

جواب ترک شیرازی»»

منم آن ترک شیرازی که باشد قبله دلها                   که صائب بخشدش اجزا و حافظ ملک و منزلها

ندارم من زخود خالی مثال فلفل هندی                     بداد این خال را حافظ که باشم نقل محفل ها

نخواهم  من  دل حافظ که بگشاید به هر محفل                       هزاران راز پنهان و هزاران سفره دلها

من آن گنج نهان خواهم بهشت جاودان خواهم          علی مهربان خواهم که دارد سر به محمل ها